Monoklonal B hücreli lenfositoz, monoklonal lenfositlerin belirli alt tiplerinin kanda seviyelerinin arttığı asemptomatik bir durumdur. Periferik kandaki klonal B hücrelerinin sayısının <5 x 10 9 / l olması ve lenfadenopati, organomegali, sitopeniler veya ekstramedüller tutulum olmaması gerekir. Monoklonal B lenfositozu, kronik lenfositik lösemi, mantle hücreli lenfoma, foliküler lenfoma ve marjinal zon lenfomaya doğru ilerleyebilir. Bu sebeple monoklonal B lenfositozu premalign bir hastalık olarak nitelendirilir.
Dolaşımdaki klonal B hücrelerinin sayısına göre düşük sayılı monoklonal B lenfositozu (<5 x 10 9 / l) ve yüksek sayılı monoklonal B lenfositozu (>5 x 10 9 / l) olarak iki kategoriye ayrılır. Düşük sayılı monoklonal B lenfositozu genellikle malign bir forma ilerlemez ancak yüksek sayılı monoklonal B lenfositozu %1-2 oranında malign forma dönüşebilir.
Hastalığın görülme sıklığı yaşla birlikte artar. 40 yaşın altında görülme sıklığı %1’den daha azdır. Ancak 90 yaşında görülme sıklığı %75’e kadar yükselebilir.
Tanı genellikle bir lenfositoz araştırması sırasında konulur. Reaktif lenfositozun en yaygın nedeni, hepatit enfeksiyonu ve HIV enfeksiyonu dahil viral enfeksiyonlardır. Otoimmün durumlar (özellikle bağ dokusu hastalıkları), sigara, aşırı duyarlılık reaksiyonları, akut stres ve splenektomi de poliklonal lenfositozu indükleyebilir.
Klinik ve laboratuvar değerlendirme neoplastik bir kökene işaret ediyorsa, klonalite akış sitometrisi yoluyla değerlendirilmelidir. Bu tür analizlerle yüzey protein markerlerine dayalı olarak çeşitli klonal B hücresi bozuklukları tanımlanabilir.
Düşük sayılı monoklonal B lenfositozu spesifik bir takip gerektirmez. Ancak yüksek sayılı monoklonal B lenfositozu için yılda bir kez hemogram takibi, periferik lenf nodu muayenesi önerilmektedir.
