Stres kırıkları, kemik kuvveti uyuşmazlığı ve kemiğe uygulanan kronik mekanik stres nedeniyle kemikte meydana gelen kırıkları ifade eder. Stres kırıkları iki farklı türe ayrılır:
- Yorgunluk kırığı : Normal (sağlıklı) kemik üzerine uygulanan anormal stresler nedeniyle oluşan kırıklar. (Bazı makalelerde stres kırığı, yorgunluk kırığını ifade etmek için kullanılır.)
- Yetersizlik kırığı : Kemik direncindeki azalmaya bağlı olarak normal veya ılımlı bir stres sonucu oluşan kırıklar.
Stres kırıkları, minimal travma öyküsüyle veya hiç travma öyküsü olmadan ortaya çıkar ve kötüleşen ağrı ile karakterize bir durumdur. Alt uzuvda meydana gelen stres kırıklarında, genellikle fiziksel aktivitede ani bir artış veya normal atletik aktivitenin tipinde veya süresinde önemli bir değişiklik geçmişi vardır.
Radyografiler akut stres kırığı için sınırlı duyarlılığa sahiptir, ancak tekrarlanan gecikmiş radyografiler iyileşme değişiklikleri gösterebilir. MRG stres kırığı tanısı için en hassas yöntemdir ve yüksek ve düşük riskli kırıkları tedavi planlarında klinisyenlere yardımcı olmak için önemli bir araçtır.
Stres kırıklarının patolojisi
Stres kırıkları, %95 oranında alt ekstremitede, %5 civarında üst ekstremite görülür. Stres kırıklarının yüksek riskli bölgeleri, kırık yayılımı, yer değiştirme veya kaynamama riski en yüksek olan yerlerdir. Bu bölgeler gerilim altındadır ve vaskülerliği zayıftır. Bunlar:
- femur boynunun üstün tarafı
- ön tibial korteks
- 5. metatarsal taban
- ayak başparmağı sesamoidleri ( hallux sesamoids )
- talus boynu
- tarsal naviküler posterior korteks
- 2. ve 4. metatarsal boyun
- medial malleol
- uyluk başı
- diz kapağı
- lomber omurganın pars interarticularis
Stres kırığı düşük riskli bölgeler düşük komplikasyon riski ve düşük basınç altındadır. Bunlar:
- topuk kemiği
- pubik ramus
- sakrum
- kaburga
- proksimal humerus / humerus şaftı
- arka medial tibial şaft
- 2. için 4. metatarsal şaftlar
Stres kırıklarında radyografik özellikler
Düz radyografiler erken evre yaralanmalarda zayıf duyarlılığa (% 15-35) sahiptir, geç evre yaralanmalarında daha yüksek (% 30-70) bir hassasiyet vardır. MRG,% 100’e yakın bir hassasiyetle tercih edilen yöntemdir.
Düz radyografi
Düz radyografilerde, pozitif kırıkların ortaya çıkması aylar alabileceğinden, stres kırıklarını tespit etmede hassasiyeti düşüktür. Semptomların başlamasından sonraki ilk birkaç hafta boyunca, etkilenen bölgenin röntgenleri normal görünebilir.
Olumlu bulgular şunları içerebilir:
- Gri korteks işareti : erken evre stres hasarında kortikal yoğunlukta hafif kayıp
- Kırık bölgesi boyunca artan skleroz veya kortikal kalınlaşma
- Periost reaksiyonu / yükselmesi
- saptanması 2 hafta kadar sürebilir
- Kırık çizgisi
Nükleer Tıp
Kemik taramaları, semptomların başlamasından sonraki birkaç gün içinde stres kırığı kanıtı gösterebilir.
Kemik sintigrafisi üzerindeki stres kırıkları, yeni kemik oluşumu bölgesinde artan kemik döngüsünden dolayı artmış radyoizotop aktivitesinin (‘sıcak nokta’) odakları olarak görülür. Bununla birlikte, tüm kemik sintigrafisinde olduğu gibi, bu spesifik değildir; Artan alım ayrıca osteomiyelit, kemik tümörleri veya avasküler nekrozdan kaynaklanabilir.
BT
Bulgular skleroz, yeni kemik oluşumu, periost reaksiyonu ve uzun kemiklerdeki kırık çizgileri gibi düz radyografiye benzer.
Eğer düz radyografiler negatifse ve kemik taramaları pozitifse BT, stres kırıklarını kemik tümörü veya osteomiyelitten ayırmada faydalı olabilir.
MRG
MRG, stres kırığını tespit etmek için en hassas yöntemdir ve ayrıca ligaman / kıkırdak hasarını kemik hasarından ayırt etmek için de yararlı olabilir.
Stres kırığının tipik MRG görünümü şunları içerir:
- Periosteal veya bitişik yumuşak doku ödemi
- Bant benzeri kemik iliği ödemi
- Yüksek dereceli yaralanmalarda görülen T1 hippointens kırılma hattı
Stres kırığının ayırıcı tanısı
- Periost reaksiyonu, osteosarkom ve kemik tümörlerinde de ortaya çıkabilir
- Osteomiyelitte, kemik iliği ödemi ve yumuşak doku şişmesi vardır.
- Yumuşak doku hasarında yaralanma bölgesinde ödem vardır, ancak az miktarda kemik iliği anormalliği vardır.
Stres kırığı tedavisi
Tedavi, stres kırığı yeri ve rehabilitasyona uygunluğu ile belirlenir.
Düşük riskli bölgelerdeki kırıklar, ağrı giderilinceye kadar analjezi, buz, azaltılmış ağırlık taşıma ve aktivite değişikliği ile konservatif olarak yönetilir.
Yüksek riskli bölgelerde veya uzun süreli rehabilitasyonun geçim kaynaklarına (yani sporcular veya işçiler) zarar verdiği hastalarda ortopedik konsültasyon gereklidir.
Nüksü önlemek için diyet, D vitamini ve kalsiyum gibi risk faktörleri ele alınmalıdır. Yavaş yavaş eğitime geri dönüş ve yürüyüşün biyomekanik değerlendirmesi gibi başka faktörler gerekebilir. Kemik yoğunluğu değerlendirmesi, tekrarlayan stres kırıkları, aile osteoporoz öyküsü veya egzersiz aktivitesi ile açıklanamayan stres kırıkları olan hastalarda düşünülebilir.
